Reacties

Foutje, bedankt? — 5 reacties

  1. Je hebt helemaal gelijk dat je zorgvuldig hoort om te gaan met een geïnterviewde en zijn/haar verhaal. Toch heb ik zelf altijd het gevoel (en de overtuiging) dat de lezer op de eerste plaats staat, voor hem/haar doe ik het, niet om de geïnterviewde een goed gevoel te geven. Dat betekent weleens dat een gesprek niet doorgaat, omdat de geïnterviewde vooraf te veel eisen stelt. Of dat het uiteindelijk niet gepubliceerd wordt, omdat hij/zij een te grote vinger in de pap eist als het gaat om de eindversie. Overigens komt het ook voor (hangt van het verhaal af) dat een interview dan toch gepubliceerd wordt, maar zonder het fiat van de geïnterviewde. Uiteraard probeer je dat te voorkomen, en het mooiste is altijd als iedereen blij is maar dat lukt gewoon niet altijd. En in dat geval kies ik als journalist voor het belang van de journalistiek, dwz de lezer.

    • Fijn, je reactie, Brigit. Dank je wel. Ik kan me jouw afweging zeker voorstellen. Toch voelt het voor mij iets anders. In veel gevallen benader ik iemand op eigen initiatief, omdat ik op zoek ben naar geschikte kandidaten of omdat ik iemands verhaal an sich opvallend genoeg vind om bij een tijdschrift onder de aandacht te brengen. Ik vind dat ik het dan aan die persoon verplicht ben om hem tijdens het hele traject een goed gevoel te geven – hij of zij heeft er immers niet om gevraagd om geinterviewd te worden en soms moet ik iemand zelfs over een kleine drempel helpen. Daar doe ik alles aan, voorzover dat in mijn macht ligt. De lezer wordt evengoed bediend, met een verhaal dat klopt, volledig is en waarheidsgetrouw. Maar niet over de rug van de interviewee (even heel cru gesteld). Misschien is het niet volgens de journalistieke regels, maar ik ga eigenlijk altijd uit van de geinterviewde.
      Tenzij, en daar zit ‘m denk ik de kneep, deze zelf om publiciteit vraagt en dat podium vervolgens gebruikt om een eigen versie naar buiten te brengen, terwijl er tijdens het gesprek andere feiten op tafel zijn gekomen. Misschien is dat waar jij op doelt. Ik denk dat het dan inderdaad iets anders werkt. Maar zelf heb ik meestal met ‘doorsnee’ mensen van doen die iets bijzonders hebben meegemaakt. Ik heb nog maar zelden (niet, eigenlijk) meegemaakt dat zulke mensen veeleisend zijn of zich niet kunnen vinden in de eindversie.

  2. Wat een verhaal Belinda. Ik ben blij dat toen jij mij interviewde voor KekMamaMagazine, alles heel goed verliep. Mijn ervaring met jou als interviewster is inderdaad dat jij één en ander heel grondig aanpakt. Je steekt er veel tijd en moeite in maar dat is aan het resultaat ook wel te zien. Ik heb zoveel complimenten over dat artikel gekregen! En natuurlijk was ik erg blij met de extra publiciteit daardoor voor mijn boek ‘Moe is Moe maar voldaan’.
    Krijg je nog wel een rectificatie bij Vriendin? Ik kan me wel voorstellen dat zulke dingen gebeuren. Ieder mens leest wel eens ergens ‘overheen’.
    Veel succes gewenst!

    • Dank je wel, Irene! Op jouw verhaal kijk ik zelf ook met veel plezier terug en het doet me goed dat jij dat ook doet.
      Een rectificatie gaat er helaas niet van komen, vandaar dat ik het op deze manier toch nog even ‘herstel’.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>